Zurück

Steh ich morgens an de Bach,

bin frisch un a hellwach.

 

Dann guck ich ins Wasser nin,

ob do a werklich Fisch drin sinn.

De Worm fallt nin, un wie e Wunner,

geht a schunn mei Stoppert unner.

 

Ich setz de Anhieb, un merk gleich,

daß muß e scheener Schlappe sei.

Die Gääschel bieht sich ganz enorm,

ich glaab der hebbt sich fescht am Borm !

 

Ich hol ne  ans Ufer aus de Mitt,

es war kee Fisch - es war e Bitt!

 

Mer solls net glaawe, was die Leit,

fa e Abfall han in dere Zeit.

 

Hecke, Äscht un tote Tiere,

dun se am Bachrand deponiere.

Und waade dann bis dunkel is,

dann werds in die Bach geschmiss.

So machts jeder uff sei Tour,

es is die billigst Müllabfuhr.

Es erscht schwimmts fort

un dann bleibts hänge,

was dann passiert, kann ma sich denke.

Un saaschte was, hääst's ganz gewiss,

ich han noch nix eninn geschmiss.

Doch macht er sich die Nacht zu Nutze,

die Angler dun die Bach jo putze.

Hat er los sei Dreck un Schmutz,

redet er vom Umweltschutz!

So war es schunn in alter Zeit,

un so werts bleiwe in Ewigkeit.

Es Wasser, des werd a verpescht,

wann enner dort sei Auto wäscht.

Unn wann enner macht sei Öltank leer,

das verdaut es Wasser schwer.

 

Is es Wasser dann nimmi se genieße,

muß er a met de annere bieße.

Un des is gut, vor alle Dinge,

misse all die Umwelt in Ordnung bringe.

Es Wasser werd deer dankbar sinn,

schmeißt Du net dei Schutt eninn.

Un wann sich do dran jeder halt,

dann sterbt kee Wasser und kee Wald.

 

Willi Anstätt

Zurück